Nie walka

Jaka może być odpowiedź słabszego na brutalny atak silniejszego. Jest z pewnością wiele postaw i taktyk a jedną z nich jest publiczne samounicestwienie – protest słabszego, zginąć na własnych warunkach.

Taka postawa przenosi konflikt z płaszczyzny fizycznej na poziom dyskursu moralnego. Stawia trudne pytania silniejszemu przeciwnikowi. Poprzez siłę swojego protestu, w tym wypadku samospalenia, nie pozostawi nikogo obojętnym.

Jak wygląda decyzja, jakie myśli stają się przewodnimi? Robią to bardzo różni ludzie: mający rodziny, samotni, młodzi, w średnim wieku i starzy, kobiety i mężczyźni, intelektualiści, mnisi, robotnicy i rolnicy. We wszystkich przypadkach pokłady rozpaczy i bezradności mieszają się ze szlachetną postawą „nie walki”, nie takiej jaką chciałby narzucić silniejszy przeciwnik.

Nonviolence

What might be the response of the weaker to the brutal attack by the stronger? It is well known that there are many attitudes and tactics. One of them, perhaps the most radical, is public self-destruction – the protest of the weaker, to die on one’s own terms. This attitude moves the conflict from the physical plane to the level of moral discourse. It poses difficult questions to the stronger opponent. Through the power of its protest – through self-immolation – it leaves no one indifferent.

What does the decision of the people who decided to protest in this way look like? What thoughts are guiding them? Very different people do it, in all latitudes, brought up in different cultures: with families, single, young, middle-aged and old, women and men, intellectuals, monks, workers and farmers. They are united by their protest against injustice, authoritarianism, occupation and persecution. The layers of despair and helplessness mixing with the noble attitude of ‚nonviolence’, become the opposite of the fight imposed by a stronger opponent, a mirror in which we can all see ourselves.

translation – Paweł Granicki