https://www.mocak.pl/archiwum-artystow
https://www.mocak.pl/tworca-i-slad-materialy-z-archiwum-artystow-z-kolekcji-mocak-u
https://www.youtube.com/watch?v=1W74gryzFJo
(pl)
https://www.youtube.com/watch?v=5OLo_ZgcKwE&t=12s
(eng/pl)
https://issuu.com/jacekzachodny/docs/07_obserwacja_katalog
OBSERVATION
always seemed to me to mean
ISOLATING MYSELF, EXPOSING MYSELF, MARKINGthe boundaries
of my space.
I felt closed and sheltered; I felt like I was out side.
– my plans for distancing myself from the community were realized.
I managed to achieve isolation, not in the wilderness, but right in the middle of the city.
This did not prevent me from thinking the kinds of thoughts people think when they are really alone. I also meditated on how modern people live and “wear themselves out”,
on the whole system that works on us from the cradle to the moment when we realize ( or fail to realize) that we are social beings. The many years spent by the majority of people building limitations, blending into the system in order to achieve – a relative sense of security.
My 2sq.m. of shelter – a symbol of all the limitations of body and mind.
Conscious of my limitations, I played the role of the outsider-observer,
treating people like unfamiliar animals, while at the same time striking other people as an animal. Riddles sprang up, like –
what’s the sense? why? what’s the point? how? who?
These are the questions that recurred most often. I made only visual contact, but I kept posing questions to myself about what was on the outside. Hundreds of people, eyes, gestures, stories, declarations, silences, thousands of words and silences – the city became something material, pulsing ineluctably to a regular rhythm. Freezing into immobility in the appropriated domain of observation, I felt the ceaseless pressure of that rhythm.
OBSERWACJĘ
traktowałem jako
ODOSOBNIENIE, WYSTAWIENIE SIĘ, WYZNACZENIE granic mojej przestrzeni.
czułem się zamknięty i chroniony, czułem się po za.
– postulat odosobnienia i opuszczenia społeczności został spełniony.
Udałem się na odosobnienie, lecz nie na pustynię, ale w sam środek miasta.
Nie odebrało mi to praw do myśli jakie przychodzą, kiedy jest się naprawdę samemu.
Medytowałem też o drodze i „ucieraniu” współczesnego człowieka, o całym systemie, który pracuje z nami od kołyski aż po moment uznania / lub nie uznania / za osobę społeczną.
Wiele lat spędzanych przez większość ludzi na budowaniu ograniczeń, stapianiu się z systemem w celu względnego poczucia bezpieczeństwa.
2 metry sześcienne mojego schronienia – jako symbol wszelkich ograniczeń ciała i umysłu.
Ja, człowiek świadomy swoich ograniczeń, występowałem jako obcy – obserwator, traktujący ludzi jak nieznaną zwierzynę i jednocześnie sam będący zwierzyną dla ludzi.
Pojawiłem się jako zagadka, jako –
po co ? dlaczego ? na co ? w jakim celu ? jaki sens ? jak ? kto ?
To były najczęściej powtarzane pytania. Nawiązywałem jedynie kontakt wzrokowy,
Ale zadawałem te same pytania sobie i sobą na zewnątrz.
Setki osób, oczu, gestów, historii, wyznań, milczenia, tysiące słów i spojrzeń –
Miasto stało się materią, pulsującą nieubłaganie regularnym rytmem,
zastygając w nieruchomym punkcie, na zawłaszczonym obszarze obserwacji, czułem
nieustającą jego presję.
2013, Artist talk-Centrum sztuki WRO, Wrocław
Observation:
This action was also carried out without any permissions, papers, etc. A group of friends simply put the cage to the van, carried it to the spot, that is, Market Square in Wroclaw, entrance from Świdnicka and Olawska street. It was a quick, crook action. Six people took the cage out from the van, I was already inside. They placed me there vertically and dispersed. Now I think, it was a trial for me. I had to try myself out, confront with others, with myself, with my artistic practice. „Do I really want to do it? Am I able to spend the whole day in this cape?”
If the answer is positive, than I will be able to act with quite an ease in the future. It was such a reasoning and there was of course a hind of „philosophy of separation” attached to it. The crucial aspect of the project was cage dimensions: 1x1x2 meters. So, very similar to the size of our private space in the public realm.
The main principle was to set myself outside, in the urban space, staying at the same time, inide.
I wasn’t talking to anyone, just watching. Sometimes I made some gestures, sometimes I was sitting and thinking, or writing something, or making photos, or recording from time to time. – Jacek Zachodny.
jacekzachodny 